Gropius Bau to jedna z najbardziej cenionych instytucji wystawienniczych w Niemczech, mieszcząca się w neorenesansowym budynku zaprojektowanym przez Martina Gropiusa (wujka słynnego Waltera Gropiusa, założyciela Bauhausu). Budynek powstał w 1881 roku jako Królewski Muzealny Instytut Rzemiosła Artystycznego i Muzeum Rzemiosła, prezentując dawniej sztukę użytkową i rzemiosło.

Budynek, położony nieopodal Potsdamer Platz, został poważnie zniszczony w czasie II wojny światowej i przez lata popadał w ruinę. Dopiero w latach 70. XX wieku rozpoczęła się jego odbudowa, zakończona oficjalnym otwarciem w 1981 roku. Od tamtej pory Gropius Bau funkcjonuje jako przestrzeń dla wystaw czasowych, koncentrując się na współczesnej sztuce wizualnej, fotografii, instalacjach i sztuce multimedialnej, ale też nie boi się projektów z pogranicza nauki, polityki i antropologii.

W ostatnich latach Gropius Bau zasłynął z odważnych wystaw, m.in. prac Yoko Ono, Ai Weiweia, czy Lee Bul, a także tematycznych projektów poruszających kwestie postkolonializmu, pamięci historycznej i transformacji społecznych. Cechą charakterystyczną instytucji jest jej eksperymentalne podejście do kuratorstwa i aktywne angażowanie widzów w dialog z dziełami.

Sam budynek zachwyca też architekturą — ogromne atrium przykryte przeszklonym dachem, zdobione mozaiki i klasyczne detale w zestawieniu z nowoczesnymi aranżacjami tworzą wyjątkową atmosferę, będąc symbolem dialogu między przeszłością a współczesnością.